ρόδινος

-η, -ο / ῥόδινος, -ίνη, -ον, ΝΜΑ νεοελλ.

1. ο ευοίωνος, ο αίσιος (α. «ρόδινες προοπτικές» β. «η κατάσταση δεν είναι ρόδινη»)

2. το ουδ. ως ουσ. το ρόδινο

το χρώμα τού ρόδου, το τριανταφυλλί, το ροζ

3. φρ. «τά βλέπει όλα ρόδινα» — είναι υπερβολικά αισιόδοξος

νεοελλ.-μσν.

αυτός που έχει το χρώμα τού ρόδου, ο τριανταφυλλής'

αρχ.

φτειαγμένος από τριαντάφυλλα (α. «ῥόδινος στέφανος», Ανακρ. β. ῥόδινον μύρον», Κηφισσόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥόδον + κατάλ. -ινος (πρβλ. ξύλ-ινος)].